برگ های عَشَقه

سفید بودم مثل برف ،زلال مثل برکه، آبی مثل آسمان

وحالا مدتی است لکه های تیره فراموشی مرا نازیبا کرده است

امیدوارم به جزای این فراموشی او مرا فراموش نکرده باشد.

ومنتظرم...

منتظر نم نم بارانش تا بیاید و لکه های فراموشی ام را بشوید

و لا تکونوا کالذین نسوا الله فأنساهم أنفسهم أولئک هم ألفاسقون.

و مانند کسانی که خدا را از یاد بردند نباشید که به سبب این کار خدا خودشان را ازیادشان برد همانا آنان بدکارانند. _{سوره حشر آیه 19}

هو الرحمن الرحیم. _حشر22

هدهد دل:

- چند روزی است مدینه بوی غم می دهد

هنوز چیزی از رفتن رحمة للعالمین نگذشته

رنگ خون آسمان خبر از ماتم می دهد

این رد سرخ خون رد چیست؟

وای چرا این رد در نزدیکی خانه مولا علی است

نسیم کوچه های مدینه:

- ای قلب های غافل،دل های خواب ،بهوش

اهرمن ها با یکدگر ساختند مشورت کردند و طرح دشمنی با اهل بیت رسول را پرداختند

خانه سوزاندند ، حرمت شکستند

که باور می کند دست های آفتاب را بستند

از سیاه عزای پدر شرم نکردند ، لگد بر در زدند وپهلو شکستند.

هدهد دل:

- ای تمام آرزوهایت نیلی، ای راز در شب های نخلستان علی

تا ابد مغضوب قلب های ما است آن که زد بر صورتت سیلی

یا بضعة(پاره تن) المصطفی

سالهاست اشک و آهت خانه طاغوت ویران می کند  

قلب های مان دل تنگ عطر علی است

خواهشی دارم زتو

از خدا بخواه تا بفرستد 

فرزندت را آنکه دنیا را پر از عدل حیدر می کند 

تا نابود کند هر که را دشمنی با شیعه ،

عراق و بحرین و پاکستان و ایران می کند. 

عید نوروز ، تحویل سال...

دید وبازدید و به رخ کشیدن لباس نو، شادی و خنده و آجیل و شیرینی...

دل خیلی ها برای عید ورسم های آن غنج(غش) می رود ؛ آداب ورسوم ایران باستان، فرهنگ ملی ایرانیان ، چه حرف های دهن پرکنی.

ناراحت نشوید، نمی خواهم زیرآب همه چیز را بزنم، اصلا من خودم از بچگی عاشق عید و رسم های آن بودم، هنوزم بدم نمی آید ، فقط  الآن دید قبلی را ندارم.

هنوز یک ماه قبل از عید بی تاب باهم بودن های عید می شوم؛

هنوز دلتنگ تحویل سال کنار مزار شهدا می شوم

گلزار شهدا نمی روم که بگویم : شهدا شما به خاطر ما و میهن ما کشته شدید و من به خاطر ارج نهادن به مقام شما لحظه تحویل سال را کنار شما می گذرانم.

پیش شهدا می روم تا حسی فراتر از زمان و تحویل آن را تجربه کنم، حس بودن واقعی؛ و در آن فضا آزادانه بیاندیشم در احوال خودم.

پیش شهدا می روم تا مرا مثل خودشان از بند روزمرگی و رسم های دل خوش کن رهایم کنند.

همه رسم ها بد نیستند ، اما چه می شود هر جا که فهمیدم درست چیزی است غیر از آن که ما هستیم خیلی را حت پا بگذاریم بر روی تمام باورهای غلط گذشته مان، چه می شود خوشی عیدمان، سنتمان بشود دادن یک لباس نو به یک کودک مستمند، بشود رساندن دو دختر و پسر عاشق به هم،که گاهی همین رسم های غلط جلوی خوشبختی شان را گرفته است؛ چه می شود به جای رقابت های فامیلی پای سفره دل هم بنشینیم و اگر توانستیم باری از روی دوششان برداریم؛ چه می شود عیدی داشته باشیم پر از نور، چه می شود عیدمان تغییر خودمان باشد نه تحویل سال های تکراری...

یا مقلب القلوب والابصار،(ای تغییر دهنده قلب ها و دیدها)

یا مدبر الیل والنهار،( ای سامان دهنده شب ها و روزها)

یا محول الحول و الاحوال،(ای تغییر دهنده روزگار و حال و روز انسان ها)

حوّل حالنا الی احسن الحال.( حال وروز ما را هم به بهترین تغییر ده)

به امید این که عیدی داشته باشیم بانشاط و پر از روح و عاطفه

عیدتان مبارک.

از آوازها خسته ام در هاله ای از سکوت گم شده ام . بوی خاک را احساس می کنم ،غبار همراه نفس هایم وارد ریه هایم می شود ، دست هایم نای حرکت ندارند همین طور پاهایم ، نگاه خسته ام به کرانه ها دوخته شده ، دهانم خشک شده و ریه هایم می سوزد ، هرم آفتاب امانم را بریده است ، دوست دارم که فریاد بزنم اما رمقی نمانده است هرچند اگر فریاد هم بزنم کسی به فریادم نمی رسد ، لاشخورها منتظرند ...

در این تمام بی کسی‌ام به یاد او می‌افتم ، قطره اشکی از گوشه چشمم می‌جوشد، ضربان قلب افسرده‌ام تند می‌شود، لرزشی سرد از وجودم عبور می‌کند.

- خدایا سراب ها فریبم داده اند، زمین خورده ام، دستم را بگیر و آسمانی‌ام کن.

بغضم می ترکد ، آسمانم بارانی می شود...

«الا بذکر الله تطمئن القلوب» _{سوره رعد آیه 28}

22بهمن1357

باورش برایم سخت است که بعد از این همه تکرار هنوز کسی باشد که نداند این تاریخ مربوط به چیست.

اما باور کنید که نمی دانم و نمی دانید.

من که آن دوران نبودم ، شاید شما هم نبودید ، ولی باور کنید که حتی خیلی از کسانی که در آن دوران هم بودند نمی دانند.

دوست ندارم با ریتمی کلیشه ای بنویسم

فقط می خواهم بپرسم و شما اگر جوابش را پیدا کردید و دوست داشتید به من هم بگویید

دوست دارم بپرسم که طول تاریخ بشر چقدر است؟

چقدر از آن گذشته است؟ و چطور گذشته است؟

اصلا آن ها که قبل از ما بودند الآن کجا هستند؟

ما کجای تاریخ را می خواهیم شکل بدهیم؟

اصلا این محمد رضا شاه چرا شاه ایران شد؟

لیاقت شاهی ایران را نداشت که انداختندش بیرون؟

آن ها که انقلاب کردند دنبال چه بودند؟ به هدفشان رسیدند؟

امام جزئی از انقلاب بود و یا انقلاب جزئی از امام؟

من که در انقلاب نبودم ، فقط شنیده ام ، انقلاب را ، امام را ، شاه را ، کشتن ها را ، کشته شدن ها را ، شعارها را ، آمریکا را ، شوروی را...

چه بخواهم چه نخواهم در این دوره ام ، حالا باید چه کنم؟ بعضی می گویند که من همان راه را دنبال کنم ، بعضی هم نه؟

دنبال کنم؟

اگر نکنم چه کنم؟

همین طور بی خیال که نمی شود زندگی کرد ، می شود؟

انسان بی فکر را می شود آدم گفت؟

...؟

کم عرض ترین قسمت تنگه هرمز 33/6 کیلومتر است که به خاطر وجود صخره های دریایی نفت کش ها فقط می توانند از فاصله 3/6 کیلومتر آن عبور کنند، ایران تهدید کرده است که اگر خرید نفت از ایران تحریم شود اجازه نخواهد داد که هیچ نفت کشی از این تنگه عبور کند، به نظر شما آیا ایران چنین توانایی را دارد؟

اسرائیل این بار با کشوری روبه رو است که جوانان آن در هوش و عزم بی همتا هستند.

با کشوری روبه رو است که با وجود قلب های سرشار از ایمان جوانان آن حرف از ترس مسخره است در میانشان ، واین ترورها نه تنها جلوی حرکتشان را نمی گیرد بلکه جوانان بیشتری را برای پیمودن این مسیر تشویق می کند.

اسرائیلی ها این بار در جبهه ای می جنگند که قواعد آن خلاف تصورشان است و هر بار که قدمی بر می دارند از عکس العمل ها شوکه می شوند .

این شما و این سینه های ما سپر بلای آرمانهای ما ، بدانید که ما فرزندان امیرالمومنین علی علیه السلام هستیم همان که هرگز پشت به جبهه ها نکرد ، همان کسی که در خیبر اجداد خبیثتان را به جهنم فرستاد.

مصطفی احمدی روشن را ناجوانمرانه شهید کردید ، انتظار بیش از این از روحیه رذلتان نبود ولی بدانید که از امروز هزاران ونه! بلکه میلیون ها مصطفی به جبهه مبارزه با شما پیوستند.

و این پیام جوانان شیعه ایرانی به شماست :

 نشانه های تمام شدن شما پیداست .

فیلم شکارچی شنبه فیلمی از پرویز شیخ طادی است که این روزها در حال اکران است به گوشه ای از افکار و رفتار جامعه صهیونیستی می پردازد.

نوشتن در مورد این فیلم برایم خیلی سخت است ، ارزش یک فیلم و یا هر اثر هنری دیگر از دو جهت است یکی محتوا و دیگری قالب و شیوه بیان هنری آن ، ارزش محتوا تا حدی زیاد است که گاهی حتی ممکن است که اثری که قالب چندان خوبی ندارد در چشم کسی که آن موضوع دغدغه او است بسیار خوب جلوه کند ، نمی دانم ، شاید تأثیر گرفتن من هم از این فیلم به همین خاطر باشد ، ولی به هر حال صحنه های فیلم هنوز بر قلبم سنگینی می کند، صحنه های که اگر پشتوانه واقعی نداشت شاید این قدر اذیتم نمی کرد ولی چه کنم که می دانم نظیر این صحنه ها و حتی بسیار بدتر از آن در فلسطین اشغالی اتفاق افتاده است.

در سینما تنها می توانستم نگاه کنم و در بعضی از سکانس ها اشک امانم نمی داد ، انگار آتشی از درون وجودم را می سوزاند وکاری نمی توانستم بکنم ، فقط در درون امام زمان را صدا می زدم و می خواستم که بیاید تا زمین را از لوث وجود این به واقع بسیار پست تر از حیوان ها پاک کند و این غده سرطانی را که بر پیکره اسلام و بلکه جهان افتاده را از بین ببرد.

بیاید و در رکابش باشیم ، بکشیم ویا کشته شویم ولی این گونه منفعلانه ننشینیم و این صحنه های جانسوز را نبینیم .آه فلسطین،آه فلسطین،آه فلسطین...

اما در مورد فیلم نامه ، هر چند که فیلم نامه شکارچی شنبه نسبت به فیلم های ایرانی در سطح بالا و راضی کننده ای بود و اطلاعاتی که فیلم براساس آن ها ساخته شده بود تا حد زیادی با عقاید صهیونیست ها و اوضاع فلسطین اشغالی هماهنگ بود ، 

اما ایراد هایی هم به فیلم نامه وارد است :

1. از جمله اشکال هایی که به فیلم می شود این است که فیلم نامه در مورد جنایات صهیونیست ها اغراق کرده است وهمین ویژگی باعث شده تا باور این فیلم از طرف بیننده سخت شود حتی فیلم را پس بزند.

به نظرم این انتقاد وارد است اما با کمی تفاوت ، اتفاقات فیلم براساس واقعیت ساخته شده و حتی اتفاقات واقعی بسیار بدتر ازاین است بنابراین نمی شود اسم آن را اغراق گذاشت ، ولی خب از جهتی باید رعایت حال مخاطب را هم کرد و مخصوصا مخاطب بین المللی که از این فضا خیلی دور است ، برای این که با داستان فیلم کنار بیاید بهتر بود کمتر به همین جنایات مستند پرداخته می شد تا فضای فیلم این قدر سنگین نشود حداقل به عنوان اولین فیلم این طور رفتار می شد تا اذهان عمومی آماده شوند برای دیدن واقعیت های بیشتر.

2. شخیصیت نوه خاخام در آخر فیلم به یک باره و بدون زمینه سازی عوض می شود و افراد در بند خاخام را که خودش آزاد کرده بود می کشد.

در نهایت من بزرگترین امتیاز این فیلم را این می دانم که وارد عرصه ای شد که سالها جای یک فیلم خوب در سطح بین المللی در آن خالی بود.

به همه عوامل این فیلم یک خدا قوت جانانه می گوییم  و امیدوارم پاداش تحمل سختی ها و خطرات این فیلم را در دنیا و آخرت ببینند.

مخصوصا که شنیده ام کارگردان و بازیگران این فیلم در خطر ترور توسط اسرائیلی ها قرار دارند.

درباره چه بنویسم ؟ نمی دانم باید کمی فکر کنم ، نه! چیزی به ذهنم خطور نمی کند، پس بگذار نگاهی به مناسبت های دور و برمان در ایام هفته بیاندازم ، ها! همین دیروز سالروز اجرای طرح نحس حذف حجاب توسط رضاخان بود ، رضاخان میرپنج با قلدر مآبی خودی نشان می دهد و انگلیسی ها هم که پشه را در هوا نعل می کنند برای سیاست های استعماری شان خوب سوژه ای را پیدا کرده بودند ، یک فرد بی سواد که هر جور دلت بخواهد سرش شیره بمالی و از طرفی هم قلدر مآب و کله خراب که در اجرای سیاست های دیکته شده شان ذره ای این پا و آن پا نکند وبشود سگ هار دست نشانده ی انگلیسی ها در ایران.

پاچه گیری هایش را همان کمی بعد از به قدرت رسیدن شروع کرد ابتدا با به شهادت رساندن  مخالفین سرسختش آیت الله مدرس و میرزا کوچک خان جنگلی ، بعد از مدتی هم به ترکیه سفر می کند ، مردم از سفرهایشان سوغاتی می آورند رضاخان هم سوغاتی آورد سوغات رضاخان از سفر ترکیه و دیدار با آتاتورک حماقت بود ، از مفاد همین حماقت هم یکی همین طرح حذف حجاب بود ، بماند که حالا با طرح های دیگرش از جمله شهرنشین کردن روستاییان کشور چه بلایی بر سر این کشور آورد کشوری که روزگاری صادر کننده گندم بود وارد کننده شد و این یعنی زدن یکی از پایه های اساسی استقلال کشور . بگذریم ، داشتیم می گفتیم رضاخان به ترکیه رفت ترکیه ای که همچون شهرقشنگی های دور گرد نمایی از اروپا بود ، رضاخان چشم چرخاند، دید و دید ولی آنچه را که باید می دید ندید ، چشمش افتاد به چندتا خیابان شیک و چند ساختمان که چند آجر بیشتر چیده بودند و بالاتر رفته بودند و به گمانش که ترکیه کشور پیشرفته ای است به فکر پیشرفت ایران افتاد و حالا نمی دانم روی چه حسابی به این نتیجه رسید که آتاتورک و طرفداران لائیکش این پیشرفت را مدیون بی حجابی هستند.

رضاخان هم مثل آتاتورک به جای این که علت اصلی پیشرفت صنعتی غرب که همان نظم ، قانون مداری و روحیه جستجو گری است را ببیند دچار این توهمات سادلوحانه شد. نشان به آن نشان که الان خود غربی ها به چه کنم چه کنم افتاده اند از شر همین پوشش نادرست دختران و زنانشان ، آمارهای بالای بیماری های جنسی و مشکلات اجتماعی که پای ثابت آمارشان است. و تازه دارند به این نتیجه می رسند که ای بابا باید حد و مرز بیشتری قائل شوند برای این پوشش در جامعه شان و اگر نه این ره که می روند به ترکستان است (ببخشید ، به احترام ترک های کشور عزیزمان این ضرب المثل را از این پس عوض می کنم و به جای ترکستان لهستان یا مجارستان ویا هر چیز دیگری که آهنگش به این ضرب المثل جور در بیاید قرار می دهیم. شما هم اگر پیشنهادی دارید در خدمتیم) از پرانتز بیاییم بیرون برویم سر حرف خودمان ، خلاصه این مملکت نظم وقانون مداری و روحیه جستجوگری که نداشت هیچ رضاخان یک بلای خانمان سوز دیگر هم به جان این مملکت انداخت. و تبعات این بلا هنوز دامنگیر ماست ، و حالا کی می خواهند یک عده از مردم ما آگاه به این ماجرا بشوند خدا می داند شاید وقتی که خود غربی ها خوب به غلط کردم این آزادی و بی قیدی شان بیافتند.

البته ما در این گفتار درصدد اثبات ارزش حجاب یا آسیب های بد حجابی نبودیم ، و تنها می خواستیم اشاره بکنیم که پیشرفت یک کشور هیچ ربطی به بی حجابی ندارد. هرکس که با اصل حجاب مشکل دارد می تواند به سایت ها و وبلاگ ها وکتاب هایی که به این موضوع پرداخته اند رجوع کند.

    33 روز به کارگردانی جمال شورجه کارگردان ایرانی ،  فیلمی است که روستایی در جنوب لبنان در نزدیکی مرز فلسطین اشغالی را به نمایش می گذارد ، ماجرای فیلم واقعی  و بخشی از جنگ 33 روزه مقاومت حزب الله لبنان و صهیونیست ها است.بیشتر عوامل ایرانی اند ولی بازیگران لبنانی و سوری اند و این خود باعث طبیعی تر جلوه کردن برای مخاطب می شود. زبان اصلی عربی است ولی به فارسی دوبله شده و هم اکنون در حال اکران در سینما هاست.

فیلم با به اسارت در آمدن دو سرباز صهیونیست شروع می شود ، صهیونیست ها به تکاپو می افتند تا دو سربازشان را آزاد کنند تا از تحقیر شدنشان در منطقه جلوگیری کنند و مثل همیشه و مطابق خوی درندگیشان شروع به بمباران منازل مسکونی مردم روستا می کنند...

در ادامه داستان ترکیبی از سکانسهای درگیری و دراماتیک است که بسیار خوب پردازش شده است، ماجراهایی که در دو طرف جبهه به وقوع می پیوندد هنرمندانه طراحی شده است و به نظرم معنویت و شجاعت و از خود گذشتگی طرف مقاومت، و رذل و بزدل بودن طرف صهیونیست ها را به زیبایی به نمایش می گذارد.

سکانس های انفجارها، تخریب ها و درگیریهای بین دو طرف هم از کیفیت بسیار خوبی نسبت به فیلم های ایرانی دیگر برخوردار است.

نحوه ی فیلم برداری بسیار عالی ومتناسب با سکانس ها هم اولین چیزی بود که توجه مرا به خود جلب کرد. به نظرم درکنار این همه امتیاز این فیلم یک ضعف هم داشت این که از چهره ی زنان به عنوان عاملی برای جذب مخاطب استفاده شده دربرخی از سکانس ها دوربین برای چند لحظه ی نه چندان کوتاه بر روی چهره ی یک زن زیبا زوم می کند.

اما در مجموع توصیه می کنم دیدن این فیلم را بر روی پرده سینما از دست ندهید.

افزون بر این حمایت از ساخت چنین فیلم هایی کمترین کاریست که برای پشتیبانی از مردم مظلوم لبنان ومقابله با صهیونیست ها از دست ما برمی آید.