برگ های عَشَقه

کانال غرب از نگاه غرب آرشیو محتوایی است درباره مسائل غرب مدرن؛ تا دنباله روی «کور» و حتی گاهی «خیال دنباله روی» را از فکر ایرانی بزداید.

قدمی است در راه این که بیابیم تغییر و پیشرفت از «خودآگاهی» و «اشراف بر مسائل خود» بر می آید.

از این جا وارد کانال شوید:

https://eitaa.com/westernwfw

کانال غرب از نگاه غرب در پیامرسان ایتا

یادداشت «رای» 

(قسمت دوم)

الگوی مشارکتی فراتر از انتخابات فعلی

احساس مشارکت لزوما نباید حول چند مساله محدود که طبقه سیاسیون، دیکته می کنند شکل بگیرد؛ بسیاری از امکان های درست مشارکت، امکان های نزدیک به محیط زندگی یک شخص هستند. امکان هایی روزمره و نسبتا خُرد که اتفاقا تاثیری محسوس و قابل ارزیابی بر زندگی شخص می گذارند. این تاثیر قابل ارزیابی، حس خوب مشارکت را در شخص بیدار می کند و دیگر نیازی به الگوهای شب انتخاباتی برای اقناع مخاطب نیست. جهادسازندگی که به دولت روستا شهره بود؛ با الگوی «کار با مردم برای مردم» این احساس را مدام در مردم زنده نگاه می داشت. پس از این که مردم در این امکان های خُرد مشارکت کردند؛ هم شیوه مشارکت می آموزند و هم ذهنیتی واقعی و صحیح از مشارکت را می یابند. 

چگونگی امتداد مشارکت به سطوح بالاتر

پس از متشکل کردن مردم در تشکل های خُرد و محلی مختلف، می توان مشارکت آن ها را به شکلی صحیح به سطوح بالاتر نیز امتداد داد.  مثلا با فعال کردن مشارکت مردم در حیث تقسیمات شهری (محله، ناحیه، شهر، استان،کشور)؛ یا فعال کردن مشارکت مردم در حیث اصناف؛ و یا ترکیبی از این حیث ها و حیث های دیگر می توان شبکه منسجمی از مشارکت پلکانی ایجاد کرد.

فواید مشارکت پلکانی:

1. هویت اصیل

با فعال کردن مشارکت به این شکل، می توانیم از همان ابتدا هویتی گفتمانی به واحدهای خُرد تشکلی خود بدهیم؛ و در نتیجه هویت ملی و فاخر خود را از مجموعه تشکل های خُرد اصیل ایجاد کنیم. 

2. صیانت ساختاری از سلامت و کارآمدی

با الگوی مشارکت پلکانی عموم مردم می توانند هم از حیث کارآمدی و هم سلامت مستمرا خُردترین واحدهای تشکل را زیرنظر داشته باشند ؛ با صیانت از سلامت و کارآمدی واحدهای خُردتر می توان به امتداد این سلامت به سطوح بالاتر نیز امیدوار بود.

3. مشارکت متناسب با دانش و توانایی

همچنین در این نحوه مشارکت ما از شکل مشارکت مبتذل و عوام فریبانه فاصله می گیریم؛ زیرا هر شخصی با توجه به سطح دانش و شناخت خود سهمی واقعی و کارآمد در مشارکت پیدا می کند. در شکل مشارکت فعلی گاهی مشارکت در زمینه ای از مردم خواسته می شود که حتی از اختیار و امکان مثلا رئیس جمهور نیز خارج است و حتی گاهی گفتگوی های انتخاباتی شکلی متوهمانه، مضحک و پوپولیستی به خود می گیرند. در شیوه فعلی نوع مردم شناخت صحیحی از کاندیداها و برنامه های آن ها ندارند؛ و برای رای دادن به عوارض و لوازم جانبی و مبهم متوسل می شوند.

4. مصونیت بیشتر از مافیای رسانه

ضمنا با توجه به این در مشارکت پلکانی عموم مردم از نزدیک نوعی مشارکت در مسائل واقعی را تجربه می کنند، شناختی واقعی تر کسب می کنند؛ و از تاثیر مافیایی و فریبنده رسانه ها مصون تر خواهند بود. 

سخن آخر

در پایان باید گفت در واقع در الگوی فعلی، ما در آنجا که باید مردم را مشارکت بدهیم، نمی دهیم و سپس در جایگاهی نادرست که عموم مردم شناخت صحیحی نسبت به آن ندارند از آن ها مشارکت طلب می کنیم و دچار آسیب های متعدد این مشارکت غلط می شویم و سرآخر نیز مردم از ساختار انتخابات فعلی دلزده و سرخورده خواهند شد.

مشارکت پایین در انتخابات خوب نیست؛ این نگران کننده است و نشان از بی توجهی اجتماعی دارد.

الگوی غلط جذب رای شب انتخاباتی

سال ها است که مردم را با شعارهای همچون "وضعیت حساس کنونی" دعوت به مشارکت می کنیم؛ اما اگر رای مردم اهمیت دارد باید بفهمیم که الگوهای جذب مشارکت شب انتخاباتی بعد از این آنچنان جواب نخواهد داد. 

برخی هنوز نمی خواهند مسیری که منتهی به این وضعیت شده است را ببینند؛ و بعد از هول و ولای هر انتخابات و رای اضطراری مردم، دوباره همه چیز را فراموش می کنند.

الگوهای شب انتخاباتی در برخی شهرستان های کوچک و روستاها بهتر جواب می داد، اما امروز به وضوح وضعیت تغییر کرده است. این اتفاق آنچنان غیرقابل تصور نبود؛ چون تا حد زیادی وضعیت تهران، آینده تمام ایران را نشان داده و خواهد داد.

چرا مشارکت پایین بود؟

گفتمان های سیال برای عدم شرکت در انتخابات، چه درست و چه غلط امروز به سرعت اشتراک گذاری و فراگیر می شوند. برخی گفتمان ها از دل زندگی روزمره مردم بیرون می آید و دشمن آن را شارژ می کند و برخی را اساسا دشمن القاء می کند. برخی از گفتمان ها در سطح ملی است و برخی در سطح محلی. انگیزه برخی گفتمان ها ریشه در توهم دارد و برخی ریشه در واقعیت...

اما زمینه اصلی چیز دیگری است؛ محدود شدن به تاثیر مولفه هایی همچون «وضعیت اقتصاد»؛ «رابطه با آمریکا»؛ «حجاب»؛ «فیلترینگ»؛ ...، حقیقتا ساده اندیشی  است. ما در تاریخ کشور خودمان می توانیم موارد متعددی را بیابیم که مردم در سخت ترین و پیچیده ترین شرایط، داوطلبانه و بدون هل دادن و التماس، مشارکت پرشور داشته اند.

نکته اصلی در مشارکت، مساله ای جدید نیست؛ مهمترین مولفه، ?احساس مشارکت? است؛ و موثرترین مولفه در ایجاد احساس مشارکت یک مشارکت واقعی،جاری و به روز شونده است؛ یعنی الگوهای مشارکتی فراتر از صرف انتخابات. بدون احساس مشارکت حتی گاهی بزرگترین خدمات نادیده گرفته خواهد شد؛ چون احساس روزمره در فضایی دیگر بازتولید خواهد شد.

چاره چیست؟ 

راهکار اساسی، استفاده از امکان های خرد و کلان برای مشارکت مستمر است؛ نقش دادن به مردم، حس خوب مشارکت را ایجاد خواهد کرد. مشارکت کننده در یک فعالیت اجتماعی در برابر شدیدترین هجمه های شناختی مقاومت می کند و از فعالیتی که خود در آن سهیم است دفاع خواهد کرد؛ حتی با وجود اشکال و دشواری.

اما یکی از موانع، نگاه برخی سیاستمداران است که مشارکت صوری مردم را می خواهند؛ و مشارکت واقعی آن ها را نه. در حالتی خوشبینانه آن ها مشارکت واقعی مردم را مایه دردسر و تشتت کارها می بینند.

برای یک الگوی درست مشارکت، سابقه درخشان جهادسازندگی و الگوی «کار با مردم برای مردم» جهادسازندگی را در ابتدای انقلاب مطالعه کنید.

آیا مشارکت دادن مردم منجر به فراگیر شدن خطای آن ها نمی شود؟

اگر نگران انتخاب غلط مردم هستید باید آگاهی را در تمرین روزمره مشارکت ارتقا دهید؛ آنچنان که امام خمینی با مشارکت دادن مردم، نسلی شگفتی آفرین تربیت کرد. اگر از ترس شور شدن آش؛ آش پزی نکنیم؛ دشمنت برای اشتهای جامعه تو آش دیگری خواهد پخت.

محمد وحیدی نژاد

تا به امروز نگران این بودیم که شبکه های اجتماعی فقط سکوی عرض اندام سلبریتی های جهانی و ملی است که با تفاخر خود، سبک زندگی پوچی را عالمگیر می کنند؛ نگران این بودیم که شبکه های اجتماعی با مسخ ذهن ها، تبدیل به بازوی موثر فرهنگ سرمایه سالاری در جهان شده است؛ نگران این بودیم که این شبکه های به ظاهر تعاملی، در واقع فریبی است برای تحمیل ساختارمند.

اما امروز خون مظلومان فلسطین از شریان همین شبکه های اجتماعی به داد بشر در حال مرگ رسیده است. این ایثار، هدیه فلسطین است به زمین و زمانه ی بی روح و غفلت زده.

ممکن است خاستگاه همراهی ها با مساله فلسطین در بین مردم دنیا و کشورهای مختلف اندکی تفاوت داشته باشد، اما هرچه در دایره معلوماتم جستجو می کنم من به یاد نمی آورم که تا به حال حرف حقی اینچنین عالم گیر شده باشد؛ شاید شما هم با من همراه باشید که اساسا خاطر بشر چنین چیزی را به یاد نمی آورد.

بگذارید رسما اعلام کنیم که این یک اتفاق بسیار ویژه است؛ بگذارید ارج بنهیم این خیزش وجدان بشر را؛ بگذارید بگوییم که این «انسانی ترین» اتفاق عالمگیر تاریخ بشریت است؛ بگذارید بگوییم این بیداری انسان از جنس خودخواهی اومانیسم (انسان گرایی) مدرن نیست؛ این انسان نگاه اش تمایل به آسمان دارد.

بیایید درب خانه ی ذهن های خفته را بزنیم، که هان ای خفتگان تاریخ، ای ناامیدان؛ ای ترس زدگانِ از قدرت های آلوده؛ دریابید این ویژه ترین همگراییِ زیبایِ آدمیت را.

به هوش باشید... صبح 7 اکتبر(نیمه ی مهر)، سیاهی خواب بود و مست که ضربه آسمان بر او نازل شد؛ سیاهی هنوز از سیلی طوفان تلو تلو می خورد؛ اما به هوش باشید که او بر نمی تابد این بیداری را؛ او هنوز چشم باز نکرده است بر نوع و حجم حادثه، اما استمرار آدمیت جهانی به نفع او نیست؛ به هوش باشید که شر مطلق نیز بی کار نخواهد ماند.

به هوش باشیم و بکوشیم در حفظ این بیداری، بکوشیم در استمرار این شبکه جهانیِ آدمیت و گسترش و تعمیق آن.

به مناسبت ایام سالروز ربوده شدن آیت الله سید موسی صدر خوب است یادی کنیم از نحوه فعالیت ایشان در برخورد با موضوع حجاب که مساله امروز جامعه ما نیز هست.

امام صدر برای برخورد با این چالش راه پیچیده تری برمی گزیند و به جای استفاده از امر به معروف و نهی از منکر ساده زبانی، در سطح عمیق تری موثر واقع می شود. به تعبیر دیگر او به جای مبارزه با گل آلودی در پایین دست، سعی می کند سرچشمه روحانی این پدیده را اصلاح کند.

در این یادداشت اصلا به دنبال این نیستم که ضرورت کنش گری در دیگر لایه ها را زیر سوال ببرم، بلکه سخن از خلائی است که امروز در جامعه ما به چشم می آید. احتمالا وقتی صحبت از کار فرهنگی در موضوع حجاب به میان می آید عموم ذهن ها به ساخت فیلم، کلیپ و سخنرانی درباره مزایای حجاب و خلاصه این دست از فعالیت ها جلب می شود؛ اما جنس فعالیت امام موسی صدر از این دست نبود؛ او انسان را بمثابه یک کل روحانی می دید که از عناصر متعددی برای انتخاب سبک جاری زندگی اش تاثیر می پذیرد؛ بنابراین برای تاثیرگذاری باید به لایه های عمیق تر روحانی و عاطفی در حیات او توجه نمود.

او با تاسیس موسسات خیریه اجتماعی و دعوت فراگیر زنان جامعه لبنان به عضویت و فعالیت در این موسسات، بستری فراهم آورد که زنان بتوانند عواطفی روحانی و متعالی را به صورت پایدار تجربه کنند؛ و به این صورت از جاذبه غریزی خودآرایی در زنان کمی فاصله بگیرند. بعد از این بود که زنان به صورت خودجوش به سمت سایر آموزه های دینی و از جمله حجاب نیز گرایش معناداری پیدا کردند.

در هنگامه امروز که غرب از عناصری پایدار (رسانه ، خیال، غریزه،...) در تحمیل نظام فرهنگی جهانی خود استفاده می کند؛ مزیت ما فراهم کردن بستری پایدار برای تربیت "انسان روحانی" است که بر این عناصر طاغوتی فرهنگ مدرن فائق آید.

و چه زیبا نبردی است و چه تجلی روحانی است این پیروزی!

که پروردگار حکیم می فرماید:

یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ «8»

هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ«9»

سوره الصف

این سوالی جدی است که عناصر دین حق خدا کدام است که بر دین کفار(همان سبک زندگی مدرن) غلبه می کند؟ آیا صرفا یک غلبه سخت، نظامی و انتظامی است یا عناصری روحانی از جنس جمال الهی نیز جلوه خواهند کرد؟ بی تردید این مزیتی است که تمدن غرب از آن تهی است و انسان سرگشته مدرن به دور از آن.

امام موسی صدر در سخنرانی خود ماجرای این فعالیت اجتماعی را این گونه توصیف می کند:

سخنرانی امام موسی صدر در ایران در تاریخ 7مهر 1340

آسمان شهر مات است و بی ستاره ! ساختمان های بلند، آلودگی نوری شهر.

اما نه! علت ندیدن فقط این نیست؛ شبی به یکباره نگاهم به آسمان گره خورد؛ نمی توانستم چشم بردارم، باورم نمی شد! انگار بار اول بود که می دیدم. خیره شدم به نقش و نگارش، به نور زیبای سپیدش که بازتاب نور زرد خورشید بر خاک سپیدش بود، و حالا شده بود آرامش بخش شب قلب من. گفتم: ای ماه تو از کی آن بالا منتظر من بودی؟ سال ها می آیی و هلال بر می داری و کامل می شوی و دوباره ...! منظم ! سال های سال! دل انگیز!

پس چرا مردم شهر تو را نمی بینند؟!

تو زیباتر و حیرت انگیزتری یا دکور فلان رستوران و ساختمان و ... که مدام مشتاق دیدن شهر هستند و مشتاق تو نه!

دست مریزاد به ضرب شست استادی که تو را ساخت ای ماه، ای ماه، ای ماه، ای ماه، ... آن شب ذکر نگاهم این بود.

و استغفار کردم از غفلت حاصل از شلوغی شهر، شهر و فریب، شهر و بازی، استغفار کردم از شهر بازی!

(شهر را به سکون ر بخوانید، استغفار کردم از شهر بازی)

 محمد وحیدی نژاد

سال ها است که قربانی تروریسم کور هستیم اما حامیان مالی و معنوی همین تروریست ها ما را متهم به تروریست بودن می کنند!! چقدر چندش آور است این تناقض! از آن متعفن تر باور خودی های ناخودی است، که از این دشمنان خود امید دوستی دارند!!!

 

آزادگی و شجاعت، حق طلبی و زلالی روح در حرکت زیبای حسین به اوج می رسد. اشک بر حسین لجن روزمرگی را از قلبت می شوید تا روحت از اسارت پلیدی ها آزاد گردد و دست در دست مولای خوبی ها در آسمان جاودانگی حقیقت به پرواز درآید.
اگر عزاداریت از این معنا خالی است، سرگرمی ای بیش نیست.

چند روزی است هوا بسیار سرد شده است؛ سرمایی استخوان سوز! سرمایی همچون سرمای زمستان های کودکی ام! وقتی بین سرمای معمول زمستان این سال ها با سرمای زمستان های کودکی ام مقایسه می کنم، تازه به تاثیر و سرعت گرم شدن کره زمین پی می برم! به همین خاطر است که سرمای شدید این چند روزه برایم عجیب و استثنا شده است و اگر نه زمستان است و سرمایش.

ناگفته نماند که کمتر شدن سرما در زمستان این سالها باعث شد حداقل گاز کمتری برای گرم کردن خانه استفاده کنیم! نیمه پر لیوان را می بینم! هرچند می دانم نیمه خالی آن خیلی خالی است! خالی از برف، خالی از باران...، خالی از رحمت الهی؛ وضعیتی که نتیجه رفتار نادرستمان با طبیعت است.