برگ های عَشَقه

به مناسبت ایام سالروز ربوده شدن آیت الله سید موسی صدر خوب است یادی کنیم از نحوه فعالیت ایشان در برخورد با موضوع حجاب که مساله امروز جامعه ما نیز هست.

امام صدر برای برخورد با این چالش راه پیچیده تری برمی گزیند و به جای استفاده از امر به معروف و نهی از منکر ساده زبانی، در سطح عمیق تری موثر واقع می شود. به تعبیر دیگر او به جای مبارزه با گل آلودی در پایین دست، سعی می کند سرچشمه روحانی این پدیده را اصلاح کند.

در این یادداشت اصلا به دنبال این نیستم که ضرورت کنش گری در دیگر لایه ها را زیر سوال ببرم، بلکه سخن از خلائی است که امروز در جامعه ما به چشم می آید. احتمالا وقتی صحبت از کار فرهنگی در موضوع حجاب به میان می آید عموم ذهن ها به ساخت فیلم، کلیپ و سخنرانی درباره مزایای حجاب و خلاصه این دست از فعالیت ها جلب می شود؛ اما جنس فعالیت امام موسی صدر از این دست نبود؛ او انسان را بمثابه یک کل روحانی می دید که از عناصر متعددی برای انتخاب سبک جاری زندگی اش تاثیر می پذیرد؛ بنابراین برای تاثیرگذاری باید به لایه های عمیق تر روحانی و عاطفی در حیات او توجه نمود.

او با تاسیس موسسات خیریه اجتماعی و دعوت فراگیر زنان جامعه لبنان به عضویت و فعالیت در این موسسات، بستری فراهم آورد که زنان بتوانند عواطفی روحانی و متعالی را به صورت پایدار تجربه کنند؛ و به این صورت از جاذبه غریزی خودآرایی در زنان کمی فاصله بگیرند. بعد از این بود که زنان به صورت خودجوش به سمت سایر آموزه های دینی و از جمله حجاب نیز گرایش معناداری پیدا کردند.

در هنگامه امروز که غرب از عناصری پایدار (رسانه ، خیال، غریزه،...) در تحمیل نظام فرهنگی جهانی خود استفاده می کند؛ مزیت ما فراهم کردن بستری پایدار برای تربیت "انسان روحانی" است که بر این عناصر طاغوتی فرهنگ مدرن فائق آید.

و چه زیبا نبردی است و چه تجلی روحانی است این پیروزی!

که پروردگار حکیم می فرماید:

یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ «8»

هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ«9»

سوره الصف

این سوالی جدی است که عناصر دین حق خدا کدام است که بر دین کفار(همان سبک زندگی مدرن) غلبه می کند؟ آیا صرفا یک غلبه سخت، نظامی و انتظامی است یا عناصری روحانی از جنس جمال الهی نیز جلوه خواهند کرد؟ بی تردید این مزیتی است که تمدن غرب از آن تهی است و انسان سرگشته مدرن به دور از آن.

امام موسی صدر در سخنرانی خود ماجرای این فعالیت اجتماعی را این گونه توصیف می کند:

سخنرانی امام موسی صدر در ایران در تاریخ 7مهر 1340

آسمان شهر مات است و بی ستاره ! ساختمان های بلند، آلودگی نوری شهر.

اما نه! علت ندیدن فقط این نیست؛ شبی به یکباره نگاهم به آسمان گره خورد؛ نمی توانستم چشم بردارم، باورم نمی شد! انگار بار اول بود که می دیدم. خیره شدم به نقش و نگارش، به نور زیبای سپیدش که بازتاب نور زرد خورشید بر خاک سپیدش بود، و حالا شده بود آرامش بخش شب قلب من. گفتم: ای ماه تو از کی آن بالا منتظر من بودی؟ سال ها می آیی و هلال بر می داری و کامل می شوی و دوباره ...! منظم ! سال های سال! دل انگیز!

پس چرا مردم شهر تو را نمی بینند؟!

تو زیباتر و حیرت انگیزتری یا دکور فلان رستوران و ساختمان و ... که مدام مشتاق دیدن شهر هستند و مشتاق تو نه!

دست مریزاد به ضرب شست استادی که تو را ساخت ای ماه، ای ماه، ای ماه، ای ماه، ... آن شب ذکر نگاهم این بود.

و استغفار کردم از غفلت حاصل از شلوغی شهر، شهر و فریب، شهر و بازی، استغفار کردم از شهر بازی!

(شهر را به سکون ر بخوانید، استغفار کردم از شهر بازی)

 محمد وحیدی نژاد

سال ها است که قربانی تروریسم کور هستیم اما حامیان مالی و معنوی همین تروریست ها ما را متهم به تروریست بودن می کنند!! چقدر چندش آور است این تناقض! از آن متعفن تر باور خودی های ناخودی است، که از این دشمنان خود امید دوستی دارند!!!

 

آزادگی و شجاعت، حق طلبی و زلالی روح در حرکت زیبای حسین به اوج می رسد. اشک بر حسین لجن روزمرگی را از قلبت می شوید تا روحت از اسارت پلیدی ها آزاد گردد و دست در دست مولای خوبی ها در آسمان جاودانگی حقیقت به پرواز درآید.
اگر عزاداریت از این معنا خالی است، سرگرمی ای بیش نیست.

چند روزی است هوا بسیار سرد شده است؛ سرمایی استخوان سوز! سرمایی همچون سرمای زمستان های کودکی ام! وقتی بین سرمای معمول زمستان این سال ها با سرمای زمستان های کودکی ام مقایسه می کنم، تازه به تاثیر و سرعت گرم شدن کره زمین پی می برم! به همین خاطر است که سرمای شدید این چند روزه برایم عجیب و استثنا شده است و اگر نه زمستان است و سرمایش.

ناگفته نماند که کمتر شدن سرما در زمستان این سالها باعث شد حداقل گاز کمتری برای گرم کردن خانه استفاده کنیم! نیمه پر لیوان را می بینم! هرچند می دانم نیمه خالی آن خیلی خالی است! خالی از برف، خالی از باران...، خالی از رحمت الهی؛ وضعیتی که نتیجه رفتار نادرستمان با طبیعت است. 

شب ها و روزها پشت سر هم می آیند و می روند و شاید یکی از معمولی ترین اتفاق های زندگی مان باشد که اصلا به آن فکر نمی کنیم.
اما فراموش نکنیم گاهی زیباترین و بزرگ ترین نعمت ها همین نعمت هایی است که برایمان عادت شده اند، مبادا این عادت مانع شکرگذاری شود.

این دو آیه سخن خدا با ما درباره ی این موضوع است:


سوره القصص
بگو: چه تصور مى‌کنید، اگر خداوند روزتان را تا روز قیامت طولانى سازد؟ جز او کدام خداست که شب را به شما ارزانی دارد تا در آن بیاسایید؟ آیا نمى‌بینید؟  (72)

و از روی رحمت و مهربانی شب و روز را برای شما پدید آورد، تا در شب بیاسایید و در روز به امید فضل خدا به فعالیت مشغول گردید، باشد که سپاس گویید.  (73)

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْکُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیکُمْ بِلَیْلٍ تَسْکُنُونَ فِیهِ أَفَلَا تُبْصِرُونَ [72]

وَمِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ [73]

 این کلیپ گلچینی از برنامه های تبلیغ نگه داری سگ در شبکه های ماهواره ای فارسی زبان است.

آدرس کلیپ:

http://www.farsnews.com/MediaDisplay.aspx?nn=13950629000358 

حتما ببینید

کجا اسلام به حقوق حیوانات بی توجه است؟!!

اسلام دینی است که پیامبرش وقتی شنید زنی گربه ای را زندانی کرد تا از گرسنگی و تشنگی مرد، فرمود او به خاطر همین کارش جهنمی شد.

حرف اسلام فقط این است که ظرفیت های انسانی خودت را خرج سگ نکن، ارزش و هدف خلقت انسان خیلی بالاتر از این است که بخواهیم عاشق سگ بشویم و سگ را انیس و مونس خود بدانیم.

در این کلیپ ببینید که این عاشقان سگ چطور برای آزار سگ(که صددرصد کار غلطی است) به شدت غمگین می شوند، اما هرگز به جنایات و کشتار هر روز نوزادان در یمن ذره ای توجه نمی کنند، چه برسد به ناراحتی!

ببینید چطور نگهداری سگ را جایگزین خوبی برای نگه داری فرزند معرفی می کنند!

سگ به جای فرزند؟!!!!

بعید می دانم حتی سگ ها از معاشرت با چنین افراد بی شعوری راضی باشند.

در پایان از خداوند می خواهم :

خدایا ما را در زندگی ابدی هرگز با این موجودات سگ دوستت همراه مگردان، لانه سگ و یک قلاده سگ برایشان آماده کن تا از همراهی معشوقه شان لذت ببرند، البته اگر سگ ها قبول کردند.

می نویسم چون که می خواهم صدای درونم آن چه را می خواهم با من بگوید، روزگاری فکر می کردم صدای درون من برای دیگران هم معنا دارد، اما اشتباه می کردم، وقتی واژه ها را کسی غیر از من بخواند، باورکن که معنایشان عوض می شود، واژه ها برای هرکس قراردادی تازه است، و من حیران مانده ام که چطور این همه دنیای متفاوت در یک واژه جا می گیرد. 

شاید هر قاعده ای استثنا داشته باشد، اما تا وقتی غالب باشد می شود به چشم قاعده به آن نگریست.

یکی از این قاعده ها رابطه مستقیم میزان برخورداری از رفاه با میزان نق زدن است. منظورم از رفاه نه فقط به معنای برخورداری مالی، بلکه به معنای هرگونه دوری از مشقت و سختی است. به خاطر ویژگی خاص زندگی ام مردمان گوناگون از قومیت های زیادی را دیدم. به نظرم آمد هرکس که دشواری ای را تحمل کرده باشد و از آن عبور کرده باشد، به همان میزان روحش بزرگ می شود و در مواجهه بعدی با آن دشواری گویی سختی ای نمی بیند و از روبه رو شدن با آن واهمه ندارد. و هرکس با دشواری کمتری روبه رو شده باشد در مواجهه با آن سختی بیشتر نق می زند و همچنین هنگام شروع کار تازه مدام موانع آن کار را می شمارد و معمولا از زیر کار شانه خالی می کند.

البته این جا یک قاعده میانبر هم وجود دارد، برخی سختی ها چنان انسان را تغییر می دهند که بعد از آن فرد در مواجهه با هر سختی ای خم به ابرو نمی آورد و مرد میدان می شود و از کارهایی که به نظر ما ریسک بزرگی است راحت عبور می کند. یکی از نزدیک ترین این افراد که خداوند در زندگی من قرار داد پدرم بود، چیزهایی که در نظر اطرافیان او به نظر غیرقابل تحمل بود، در نظر او یک فرصت بود برای رشد بیشتر، وقتی داستان زندگی اش را مرور می کنم می بینم از یک روستا و محیط و فرهنگ کاملا محدود شروع کرد، اما هرگز در محدودیت ها و دشواری ها متوقف نشد، و بعد از عبور از هر دشواری قله های بیشتری را برای صعود انتخاب کرد، و به واقع فردی است که در میان آدم های زندگی ام کمتر از همه نق می زند و بیشترین نشاط را دارد تا جایی که برخی اطرافیان تصور کردند و شاید هنوز تصور می کنند که او زندگی راحت و رفاه زده ای داشته است، غافل از این که همه نوع فراز و نشیبی در زندگی او بوده است، دشواری هایی که حتی یک مورد از آنها زبان گلایه را در دیگران باز می کند.

و این قاعده ی این عالم است که انسان بزرگی روح را تجربه نمی کند مگر با عبور از دشواری ها. و این است حکمت آمیخته بودن زندگی دنیا با دشواری ها، چرا که بهشت را به بها می دهند و نه به بهانه.

یک خواهش(کمترین کاری که می توانیم انجام دهیم)

وقتی با چنین آدم هایی روبه شدیم، سکوت و نشاط آنها را به خوشی و بی دغدغه گی آنها معنا نکنیم، چرا که انسان هایی هستند که نه تنها نجیبانه دشواری های زندگی خود را تحمل و عزت مندانه سکوت می کنند، علاوه بر آن سخاوتمندانه بارهای دیگران را نیز به دوش می کشند.

متنی بود در رسای پدر عزیزم و نیز مرد جوانی از خویشاوندانم که نامش را نمی برم اما امیدوارم با روح بزرگش قله های بزرگی را در دنیا و زندگی جاودانش فتح کند. 

اگر یک سنگ را به سمت یک سر پرتاب کنیم می شکند!!!

مطلبی کاملا ساده!

اما می شود درباره جنس سنگ ها و سرها و نیز قواعد فیزیکی، بحث های علمی عمیق راه انداخت، و نتیجه گیری نیانداختن سنگ به سمت سر را به پایان این بحث ها واگذار کرد، زیرا ممکن است در فهم ما اشتباهی رخ داده باشد، ولی از آن جایی که سوال ها تمامی ندارند، هرگز به چنین سرانجامی نخواهیم رسید و همچنان سرها خواهد شکست!

ادامه در وبلاگ اندیشه های طلبگی