برگ های عَشَقه

شاید نمی شه بهش شعر گفت چون تخیل شعری پایینی داره بهتره بهش بگیم نظم و اینک اولین نظمم را تقدیم می کنم.

نذار بشه تاریخ تو فراموش ، عبرت هاشو شده با میخ بکن آویزه گوش 

یادته چند سال پیش شلوغ شده بود حسابی ، بعد حضور هشت و چهار  یه درصد حسابی

ما این فتنه رو نداشتیم، از قدیما یه دشمنایی داشتیم خبر از این گزینه شون نداشتیم،

فکر نکن همه گزینه هاشون روی میزه، نقشه کشی برای انقلاب مخملی آپشنه زیره میزه

این وسطم یه عده ی کم خرد ، شدن نگران رای های تو سبد

تو خیابونا راه افتادن، جلوی مسیر ملت ایستادن

مرغشون یه پا داشت ، موسوی رای بیشترو داشت

هیچ سند و مدرکی نداشتن ، دست از سر خلق خدا بر نمیداشتن

آسیب به کشور براشون مهم نبود، سوال دارم عزیزان دیکتاتوری غیر این بود؟

اذیتتون نکنم خلاصه تهرانو کرده بودن میدون جنگ، فیلمشو میگرفتن میفرستادن واسه فرنگ

غربی ها بدجوری خوش خوشونشون بود، رویای شیرینشون موسوی و کروبی و سومی بود

امید داشتن که انقلاب مخملی بشه پیاده، سبزه اموی به اسمه علوی بشه پرچم ایران غربزده

یانکی ها خبر نداشتن که اینجا اوکراین نیست، صاحب اون احمدی نژاد و این و آن نیست

رهبر اون نائب امام این زمانه، سایه ولی عصر تا وقتی مردمش بصیرن بر سر ما مستدامه

مردم ما تا مدتی صبور بودن ، منتظر عبور فریب خورده ها از این مسیر پر دود بودن

وقتی دیدن برای یه عده مرزی نداره سفاهت و خیانت، 9 دی 88 ریختن تو خیابونو کشورو کردن قیامت

بعد اون دُم این فتنه گرا قیچی شد،  یه بار دیگه آرزوی لشکر تزویر هیچی شد

حالا بعد چند سال میگن بیایید سران فتنه گرو ببخشید، یکی نیست بگه آدمه عاقل مگه میشه گنهکار طلبکارو  بخشید.