برگ های عَشَقه

ای هموطن ! همیشه در بازی گل یا پوچ دست او پوچ بود و تو به هزار آرزو دست او را به گرمی فشردی و لبخند تحویلش دادی! و به امید گل در دست دیگرش بازی را ادامه دادی ، و هیچ وقت توجه نکردی که چرا او دو دستش را با هم باز نمی کند.

کاش دایره شامه ات کمی گسترده تر بود و به جز بوی عطرهای فریبنده غربی چیزهای دیگر را هم احساس می کردی و می فهمیدی که در دستان دیگر او گل نیست ، بلکه خون است !

خون مردمان شیعه عراق و یمن و بحرین و سوریه و پاکستان !

و تو همچنان بازی را ادامه می دهی!

گیریم به خیال باطلت بازی ات "برد-برد" شد، ولی با چه کسی به چه قیمتی؟

و این هم یک نمونه دیگر از مصیبت شیعیان ! که تو و دوستانت به مسبب آن لبخند تحویل می دهید.

فریاد استغاثه شیعیان محاصره شده شهرهای الفوعه و کفریا سوریه