برگ های عَشَقه

یکی از دوستانم در مورد طرف های مختلف انتخابات آینده از چند نشریه نقل قول کرده بود و نظر خواسته بود با خودم گفتم که بد نیست جوابی که در مورد مطلب او نوشتم را در وبلاگ خودم هم قرار دهم.

برخلاف حرف  خیلی از روانشناسان (که در شناختن روان خودشان هم مانده اند)که می گویند از جملات با بار منفی استفاده نکنید می خواهم بگویم:خسته ام،
خسته ام از جنبش سبز که از اسلام نه باطنش را قبول دارند و نه ظاهرش را.
خسته ام از سیاستمدارانی که دین را به لیبرالیسم فروختند.
خسته ام از جریان انحرافی دولت که ماسک حق بر چهره زده اند ولی حرمت هیچ چیزی را نگه نمی دارند.
خسته ام از کسانی که دم از گفتمان انقلاب زدند و اکنون ارزش های اسلامی و گفتمان انقلاب را به بازی گرفته اند.
خسته ام از این که هی ببینم که کسی از پایمال شدن حقش بگوید و مسئول مربوطه یا او را حساب نکند،و یا برای جوابگویی به رسانه ها جواب های صد من یک غاز تحویلش بدهد.
و دلم می گیرد از تنهایی نائب امام عصرمان سیدعلی،
خسته ام از خیلی طرفداران سید علی که طرفداری شان فقط حرف است و به این خاطر که انگ ضد ولایت نخورند، و آنگاه که هنگام عمل کردن می شود جز بهانه و توجیه های خنده دار چیزی نمی شنوی.
و دلم می گیرد از تنهایی مهدی فاطمه،دلم می گیرد که ما هنوزم که هنوزه نفهمیدیم خواسته تنها باقی مانده خداوند بر روی زمین را،و اگر فهمیده بودیم ظهورش این قدر طولانی نمی شد.
و خسته ام از کسانی که کلید خوشبختی هایشان را در سرزمین غرب می جویند سرزمین افسرده ای که حتی خیال به تصور خوشبختی شان تلخند می زند.
خسته ام از این دنیای خفته.
خسته ام از این دموکراسی که نتیجه اش کشته شدن مردم بحرین،فلسطین،میانمار،عراق،افغانستان،پاکستان،سوریه،یمن،... است،که اشک کودکان مظلوم را درآورده است.
خسته ام از این آزادی که درنده خویان مهمانان ویژه آنند.
خسته ام از حقوق بشر هنگامی که مردم سومالی از گرسنگی میمیرند.
خسته ام از هرآنچه بوی طاغوت می دهد،که بنابر آیه الکرسی هرآنچه از ولایت الله خارج شد در ولایت طاغوت است.
خسته ام از این دنیای رنگارنگ بی رنگ.
بقیة الله بیا و مرا برای همیشه اسیر خودت کن تا رها شوم از هرآنچه رنگ زیبایی دارد و از درون پوسیده است.
بقیة الله خیر لکم إن کنتم مؤمنین و ما أنا علیکم بحفیظ.
باقی مانده خداوند بر روی زمین برای شما بهتر است اگر مومن باشید و من نگهبان شما نیستم.
جمله 86 از بخش هود از کتاب پیام های خدا به تک تک ما.
و کلام آن پیرمرد اخلاقی را یادم می افتد،مجتهدی مرحوم را می گویم،حدیث می خواند، خداوند می گوید: به عزت و جلال خودم قسم که قطع می کنم امید بنده ای را که به غیر من امید دارد.